نوشته های عاشقانه کوتاه ولی زیبا

اسلحه ات را غلاف کن!

و پرچمت را

بر فراز دهلیزهای قلبم

فرو کن

تو پیش از آغاز این جنگ،

مرا فتح کرده ای

.

.

.

همه گویند که عاشق

کر و کور است ولی

همه جا

عکس رخ یار و

صدایش شنوم…!!!

.

.

.

اینبار زنده میخواهمت…

نه در رویا …

نه در مجاز…

انتهای همان خیابان که قدم میزدیم …

کافه کوچکی است …

با میزهایی از چوب صنوبر …

و رومیزی های چارخانه صورتی …

شاد مثل دامن دخترکان رقصان در دشت…

آنجا دو فنجان چای انتظارمان را میکشد…

.

.

.

بیا

نگذار چایم سرد شود …

راستی

آمدی حتما به صدای مخملی خواننده ای که گوشه دنج کافه زمزمه میکند …

گوش کن

و

مراببوس …

.

.

.

آرام بخش ها…

حافظه ام را پاک کرده اند..،

اما دلم می گوید…

من کسی را …

بسیار دوست می داشتم…!!!

.

.

.

من عادت کرده ام

هر صبح قبل از باز شدن چشمهایم

دوستت داشته باشم

و برایم مهم نباشد که تو

در کجای این شهر شلوغ

به فراموش کردنم مشغول هستی……